- powijaki
- powija|ki
мн. (ед. \powijakik ♂) уст. свивальники;
● być (znajdować się) w \powijakikach находиться в зачаточном состоянии
* * *мн (ед powijak м) уст.свива́льники- znajdować się w powijakach
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
● być (znajdować się) w \powijakikach находиться в зачаточном состоянии
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
powicie — n I 1. książk. rzecz. od powić. 2. książk. «to, w co spowijano niemowlę; powijaki, pieluszki» przen. «niemowlęctwo; kolebka» Urodzony w niewoli, okuty w powiciu, ja tylko jedną taką wiosnę miałem w życiu. (Mickiewicz) … Słownik języka polskiego
spowijać — ndk I, spowijaćam, spowijaćasz, spowijaćają, spowijaćaj, spowijaćał, spowijaćany spowić dk Xa, spowijaćwiję, spowijaćwijesz, spowijaćwij, spowijaćwił, spowijaćwity, spowinąć dk Vb, spowijaćnę, spowijaćniesz, spowijaćwiń, spowijaćnął, spowijaćnęła … Słownik języka polskiego